Berlin’in göbeğinde… Açım diyor!

Berlin’in göbeğinde… Açım diyor!
Burası Berlin.
Neukölln semti.
Karl-Marx-Straße.
Sokağın tam karşısı… Neukölln Belediyesi.
Yani devletin göbeği.
Tam orada…
Bir adam var.
Katlanır bir sandalye.
Oturmuş.
Üzerinde yıpranmış bir işçi tulumu.
Göğsünde karton bir yazı:
“Ich habe Hunger.”
Açım diyor.
Almanca.
Almanya’nın orta yerinde…
Açlık konuşuyor.
Şimdi durun.
Hani bu ülke sosyal devletti?
Hani refah seviyesi yüksekti?
Hani burada kimse aç kalmazdı?
Evet…
Kalmazdı!
Ama artık kalıyor.
Göçmenlerin en yoğun yaşadığı semtlerden biri burası.
Neukölln.
Gurbetçilerin, mültecilerin, düşük gelirlinin semti.
Ve artık…
Sokakta aç oturan yaşlıların semti.
Kimin umurunda?
O bankalarda faiz konuşuluyor.
Bu sokakta açlık susuyor.
Yatırımcılar “Berlin geleceğin şehri” diyor.
Adamın geleceği yok.
Birileri içeride “sosyal hizmet politikası” hazırlıyor.
Dışarıda bu adam “bir tabak yemek” bekliyor.
Belediyenin burnunun dibinde.
Bakıyorlar mı?
Bilmiyoruz.
Ama biz gördük.
Buz gibi bir yüz değil bu…
Buzlanmış bir gerçek.
Yoksulluk.
Sessizlik.
Sistemin gözden çıkardığı insanlar.
Yani?
Yani “Açım” diyen bir kartonun karşısında,
her şeyin kartondan olduğunu hatırlıyoruz.
Sistem de öyle, vicdanlar da.
Unutmadan…
Fotoğraf Berlin’de çekildi.
Ama bu fotoğrafın adresi yok.
Çünkü bu manzara artık her yerde.